Cumhuriyet döneminde gerçekleşen iki oluşum, Ülkemiz adına çok önemli kırılma noktalarıdır. Bunlardan birisi Köy Enstitüleri, diğeri ise Köy-Koop’ lardır. Her ikisinin de kapatılma gerekçeleri çok benzerlik taşımaktadır. Toplumun aydınlanmasından ve ekonomik anlamda güçlenmesinden zarar görecek unsurların önemli rolü olduğu herkes tarafından bilinmektedir. Hala bu kurumlarla yüzleşilmemiş olması bir yana, olumsuz algı yaratılmaya devam edilmesi üzücüdür.
Ülkemizde, özellikle son yıllarda, ekonomik faaliyetlerin, dinsel temelli cemaatlere kaydığı görülmekte, cemaatler içindeki ekonomik dayanışma, farklı güç odaklarının oluşmasına neden olabilmektedir. Dar ve orta ölçekli kesimlerin gerçek anlamda kooperatifleşememesinin bu süreci hızlandırdığını söylemek, kanaatimce doğru bir tespit olarak değerlendirilmelidir. Ülke olarak bu konularda ciddi sorunlar yaşanmış olunmasına rağmen, gerekli derslerin çıkartıldığını söylemekte pek mümkün görülmemektedir.
Gelişmiş ülkelerde yerel ve sürdürülebilir kalkınmanın temel dinamiklerinden olan kooperatifler, sektör olarak o ülkenin ekonomisine çok önemli katkılar sağlarken, Ülkemizde kooperatifçilik siyasi bir hareket olarak görülmüş, kamuoyuna, belki de bilinçli olarak siyasi bir düşüncenin simgesi olarak gösterilmiş ve olumsuz algılar oluşturulmaya çalışılmıştır.
Sosyal Ekonomi anlayışının giderek ön plana çıktığı günümüzde, kapitalist sistemin sivri uçlarını törpüleyen yapıların kooperatifler olduğu unutulmamalıdır.
Hâlbuki üretimden tüketime fiyat dengesinin kurulabilmesi, üretici aleyhine bozulan rekabet koşullarının oluşturulabilmesi, gıda güvenliğinin sağlanabilmesi, bölgesel kalkınma farklılıklarının giderilebilmesi ve yerinde istihdamın sağlanabilmesi gibi hala Ülkemiz için sorun olmaya devam eden olumsuzlukların giderilebilmesinde, kooperatiflerin çok önemli katkılar sunabileceği unutulmamalıdır.
